Nie zawsze tak było. Kiedyś strasznie darłyśmy "koty". Nie potrafiłyśmy się zbytnio dogadać a siebie traktowałyśmy raczej w kategorii wroga. Jest między Nami 5 lat różnicy co znacząco wpływało na Nasze życie, zwłaszcza w okresie dojrzewania. Jesteśmy jak ogień i woda. K. cicha, spokojna, analizująca każdy zakup po kilkanaście razy. Ja bardzo energiczna, czasem histeryczka, mówiąca co ślina mi przyniesie na język. Dzięki tym różnicom uzupełniamy się w 100%.

Teraz gdy każda z Nas jest dorosła, założyła rodzinę, dogadujemy się rewelacyjnie. Rozumiemy się bez słów a codzienne rozmowy, chociażby na komunikatorze są dla Nas naturalną koleją rzeczy. Jesteśmy bardzo ze sobą związane, nie tylko jako siostry ale jak prawdziwe przyjaciółki od serca. Możemy ponarzekać na otaczający Nas świat, pośmiać się z siebie i doradzić sobie nawzajem odnośnie wychowywania dzieci. Obie jesteśmy chrzestnymi u swoich dzieci- ja u jej maluszka a ona u Młodej. Wiem, że gdyby nam się coś stało, to K. zaopiekuje się dziewczynkami. Kocha je bardzo i zrobi dla nich wszystko. Widać to wtedy gdy na nie patrzy. Zawsze stanie po mojej stronie i tego jak je z T. wychowujemy, gdy np babcia z dziadkiem chcą im przemycić jakieś słodkości poza Naszą wiedzą. 

To że mam siostrę wiele mnie nauczyło. Dzielenia się, dojrzałości, cierpliwości i przede wszystkim tego, że gdy zabraknie Nam rodziców, to mamy siebie. Cieszę się, że moje dziewczynki mają siebie, i że gdy mnie kiedyś zabraknie będą razem. Z całego serca chciałabym by dogadywały się ze sobą, tak, jak ja dogaduje się ze swoją siostrą.  

Kocham moją siostrę. Dziękuje rodzicom, że ją mam. 

A.