Nasze dziecko skończyło rok. Zanim jednak to nastąpiło, gdzieś od dwóch - trzech miesięcy obserwujemy jak wiele zaczęło rozumieć. Już raz o tym pisałam w jakimś artykule, ale bardzo pobieżnie.

Ostatnio progres jaki zrobiła jest niesamowity. Można się z Nią normalnie porozumieć i dogadać. Oczywiście, nie zawsze używamy słów, bo póki co jesteśmy na etapie odpowiedzi tak lub nie lub nie wiem:). Jednak jesteśmy w stanie porozumieć się tak, by każda strona była zadowolona. Dla przykładu gdy Młoda nie chce się już kąpać po prostu zadziera nogę do góry patrząc na Nas. Wtedy wiemy, że koniec kąpieli:) Teraz kąpiel jest zdecydowanie łatwiejsza, przynajmniej dla mnie, bo czasem zdarza się, że T. nie może mi pomóc. Teraz gdy Młoda jest już gotowa po kąpieli do snu, wystarczy, że powie się jej, że idziemy myć zęby. Sama idzie do łazienki i czeka przy zlewie aż umyjemy jej zęby. Potem bez mówienia, idzie do swojego ręcznika i wyciera buzię. Kolejno wraca do pokoju, daje Nam buziaka, przytula się a potem wchodzi do łóżeczka, przykrywa się kołdrą i zasypia. To niesamowite mówię Wam:) Jeszcze w grudniu, nie potrafiła inaczej zasnąć jak przy cichej muzyce czy utulona na Naszych rękach:) Strasznie szybko się to zmienia a tak niewiele czasu minęło.

Przez to, że stała się bardziej bystra i więcej rozumie, stała się bardzo samodzielna. Teraz gdy brzuch coraz bardziej zaczyna mi przeszkadzać, jest to bardzo pomocne. Jednak muszę Wam powiedzieć, że mimo, że bardzo się cieszę, bo widzę jak fajnie jest samodzielna, to jednak jest mi jakoś tak smutno. Mniej się czuję jej potrzebna. Wiem, że to normalne, że zawsze będę Matką, więc będę jej potrzebna, jednak jakoś tak mi smutno czasem, że już jest taka "dorosła" :)

Największy jej progres rozwojowy zauważyłam chyba w ostatnich dniach. Dostaliśmy bardzo fajną książkę autorstwa Rotraut Susanne Berner z serii na ulicy Czereśniowej - Lato. Książka jest rewelacyjna. Polecam ją serdecznie. Składa się z 4 części, czyli każda pora roku. Książka jest dużego formatu i ma wiele elementów obrazkowych w środku. Potrafimy pół dnia siedzieć przy niej bo Młoda bardzo ją lubi. Ostatnio okazało się, że z pośród ogromnej ilości elementów, które są na stronie, Młoda potrafi pokazać, kota, psa, ptaka, zegar, samochód, balony, huśtawkę itd. Świetnie się czuję gdy ją czytamy, bo widzę, że moja ciężka praca, którą poświęcam by uczyła się codziennie coś nowego, jest widoczna w efektach. Nie wiem czy roczne dziecko powinno to robić czy nie. Nigdy nie patrzyłam na metryczki, wychodzę z założenia, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. W każdym razie jest to niesamowite, że z dnia na dzień potrafi w tej książce pokazać dwie nowe rzeczy, których wcześniej nie znała lub nie potrafiła pokazać. Polecam Wam z całego serca, pracować ze swoimi dzieciakami. I powiem Wam, że to uczucie niepotrzebności, o którym pisałam wcześniej, znika bo dostaję właśnie taką nagrodę. Nagrodą jest gdy Młoda podchodzi do mnie, całuje mnie i przytula. I robi to bardzo świadomie i to jest najpiękniejsze w tym wszystkim. 

Z jednej strony targają Tobą uczucia, że kurcze jestem z niej taka dumna. A z drugiej strony towarzyszy uczucie, że z dnia na dzień jesteś jej mniej potrzebna. Jednak stwierdzam, że będę nadal bardzo potrzebna, pewnie bardziej niż do tej pory. Teraz z roli Matki będę przemieniać się w rolę przyjaciółki mojego dziecka.

Miłego dnia kochani!

A.